Муса Мураталиев: Көзү ачык жана ууру
Азыркыларга жомок
Күндөрдүн бир күнүндө кандын казынасы чабылат. Кан акылмандарын чакыртат. Алыс жашагандары ат минип, жакындагылары жөө келет. Келгендер саны кыркка жеткенде кан алардын алдына чыгып:
– Казынам тонолду! Алы келишинче алып, жешинче жеп кетти, – деп тепсеп турган килемди камчысы менен сабап иет.
Кандын оң көзү делчү Черик жер карап туралбай:
– Каным, бушаймандыгыңызды тең бөлүшөм, бирок ууру кармоого жокмун, – дейт.
Кандын оң көзү болууну самап жүргөн Кыпчак кепти улайт:
– Улуу каным, сиздин шул оор кайгыңыз менин оор кайгым! Бул жолу мен да тээк боло албайт окшодум.
Үчүнчү болуп кепти Бугу алат:
